Warto poczytać
IC 5070 Pelikan
- Szczegóły
- Odsłony: 2766
Mgławica Pelikan (znana również jako IC 5070 oraz IC 5067 i IC 5068) – obszar H II stanowiący całość z mgławicą Ameryka Północna w konstelacji Łabędzia. Mgławica ta znajduje się w odległości około 2000 lat świetlnych od Ziemi. Kształtem przypomina pelikana. Mgławica Pelikan znajduje się na dużym obszarze emisji mgławic w konstelacji Łabędzia, blisko gwiazdy Deneb. Od większej i jaśniejszej mgławicy Ameryka Północna jest optycznie rozdzielona przez molekularne chmury ciemnego pyłu znanego jako ciemna mgławica LDN 935.
Mgławica Pelikan jest obiektem wielu badań, ponieważ stanowi mieszankę szczególnie aktywnych formacji gwiazd oraz zmieniających się chmur gazu. W związku z małymi energiami chmury gazu powoli przekształcają się od gazu zimnego do gorącego, powodując jonizację warstw zewnętrznych. Szczególnie gęste włókna zimnego gazu są nadal widoczne. Za miliony lat mgławica ta straci swój kształt, gdyż rozmieszczenie gwiazd i gazu będzie już zupełnie inne.
Obszary H II to obłoki świecącego, zjonizowanego wodoru o rozmiarach nawet kilkuset lat świetlnych, w których powstają gwiazdy.
Młode, gorące, niebieskie gwiazdy, które powstały z gazu emitują pokaźną ilość promieniowania ultrafioletowego, jonizując otaczającą mgławicę. Mają bardzo różne kształty, ponieważ rozkład gwiazd i gazu w nich jest niejednorodny. Często pojawiają się kłaczkowate i włókniste struktury, czasami przyjmują dziwaczne kształty, takie jak Mgławica Koński Łeb. W ciągu kilku milionów lat w obszarze H II może narodzić się kilka tysięcy gwiazd. Ostatecznie, eksplozje supernowych i silny wiatr gwiazdowy od najbardziej masywnych gwiazd należących do gromady gwiazdowej (wywodzącej się z obłoku H II) spowodują rozproszenie gazu należącego do tego regionu. Przykładem takiej gromady są Plejady.
Zjonizowany wodór świeci światłem o długości 656nm - to jest bliska podczerwień, stąd takie obiekty są trudne do obserwacji wizualnych. Ta mgławica jest dosyć jasna i z filtrami typu UHC pod ciemnym niebem można ją wypatrzeć.
Astrokamery służące do astrofotografii nie mają problemów z rejestracją światła o tej długości, szczególnie jeżeli zastosowany zostanie specjalny filtr H-alpha.
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór Łabędź
Typ Mgławica emisyjna
Rektascensja 20h 50m 48,0s
Deklinacja +44° 20' 60,0"
Odległość 2000 ly
Jasność obserwowana +8,0m
Rozmiary kątowe 60' × 50'
Charakterystyka fizyczna
Jasność absolutna 11,0m
Alternatywne oznaczenia
IC 5070 oraz IC 5067 i IC 5068, Sharpless 117
Sprzęt, ekspozycja
- Teleskop: Newton Sky Watcher 150/750 + Baader MPCC
- Montaż: Meade LXD-75
- Prowadzenie: Celestron R 70/400 Meade DSI Pro, PHD
- Kamera: QHY8L
- Filtr: Baader H-alpha 7nm
- Ekspozycje: 11,25 godz :
- RGB: 25 x 5 minut
- Ha: 28 x 20 minut